غزلی که امام رضا بهم هدیه داد

گفتم امام رضا جوونی تو این شب تولدت باهام حرف بزن و یه غزل خوشگل که مناسب حالمه بهم بگو:

صحن بستان ذوقْ‌بخش و صحبت یاران خوش‌است		وقت گل خوش باد!! کز وی وقت میخواران خوش‌است
از صبا هر دم مشام جان ما خوش می‌شود		آری آری طیب انفاس هواداران خوش‌است
ناگشوده گُلْ نقاب آهنگ رحلت ساز کرد		ناله کن بلبل! که گلبانگ دل‌افکاران خوش‌است
مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق		دوست را با ناله‌ی شب‌های بیداران خوش‌است
نیست در بازار عالم خوش‌دلی ور زآن که هست		شیوه رندی و خوش‌باشی عیاران خوش‌است
از زبان سوسن آزاده‌ام آمد به گوش		کاندر این دیر کهن کار سبکباران خوش‌است
حافظا! ترک جهان گفتن طریق خوشدلیست		تا نپنداری که احوال جهان‌داران خوش‌است